Όλα τα’ χε η Μαριωρή...

...τα πειραματικά σχολεία της έλειπαν. Τα νέα πειραματικά δηλαδή αφού πειραματικά ήδη υπάρχουν και μεταξύ αυτών θα επιλεγούν τα νέα εκλεκτά. Δεν θα πω-δεν το πιστεύω άλλωστε- ότι γίνονται διανοητικές διακρίσεις στους μαθητές (εφόσον μόνο οι καλύτεροι θα μπορούν να φοιτήσουν εκεί) με αποτέλεσμα να δημιουργούνται κόμπλεξ στα παιδιά ή οποιαδήποτε άλλη  ψυχική συνέπεια. Δεν είναι κακό να ξεχωρίζει κάποιος για το μυαλό του. Έτσι κι αλλιώς ίσες ευκαιρίες για όλους στην παιδεία δεν υπάρχουν εδώ και πολλά χρόνια. Από τα ιδιωτικά σχολεία και τα φροντιστήρια μέχρι τις ανώτατες σπουδές και τις διαφορετικές δυνατότητες που έχει κάθε γονέας για να συμβάλλει στις σπουδές του παιδιού του. Το θέμα είναι πως το νέο αυτό μέτρο της κυβέρνησης είναι μόνο ένα μπάλωμα και καθόλου μια μόνιμη λύση στο υπερπροβληματικό  εκπαιδευτικό σύστημα. Μα θα πει κάποιος το μέτρο αυτό εφαρμόζεται σε ανεπτυγμένες χώρες του εξωτερικού. Και βέβαια εφαρμόζεται και γιατί να μην εφαρμόζεται αφού οι χώρες αυτές έχουν λύσει τα υπόλοιπα προβλήματα της παιδείας τους η οποία πατάει πάνω σε γερά θεμέλια. Στην Ελλάδα που στηρίζεται η εκπαίδευση; Στα ετοιμόρροπα και γεμάτα όλων των ειδών ελλείψεις σχολικά κτήρια; Σε κάποιους βαριεστημένους και κανονικότατους δημοσίους υπαλλήλους καθηγητές; Στη διδασκαλία που πολλές φορές είναι ανύπαρκτη αφού οι καθηγητές ξέρουν ότι στα φροντιστήρια γίνεται καλή δουλειά και έτσι κοιμούνται ήσυχοι; Σε ένα μαθητή που πηγαίνει φροντιστήριο, το σχολείο (το λύκειο βασικά) όχι μόνο προσφέρει ελάχιστα αλλά του καταναλώνει και πολύτιμο χρόνο. Και κάποιος που δεν πηγαίνει- για οποιονδήποτε λόγο- φροντιστήριο, είναι καταδικασμένος να λάβει ελλιπή μόρφωση. Πάντως το νέο μέτρο σύμφωνα με την κυβέρνηση έχει σκοπό να δώσει ευκαιρίες σε όσους δεν έχουν τη δυνατότητα να πληρώνουν για την εκπαίδευσή τους και μακάρι αυτό να ισχύσει. Νομίζω όμως πως το βασικότερο είναι να διορθώσουμε δραστικά το ήδη υπάρχον σύστημα και κατόπιν να αρχίσουμε τις καινοτομίες. Μόνο που γι’ αυτό χρειάζονται περισσότερες δαπάνες για την παιδεία αλλά κάποιοι δεν εννοούν να καταλάβουν ότι είναι πολύ δυνατό ένα κράτος με μορφωμένο λαό κι ας έχει 20 ή 30 τεθωρακισμένα άρματα μάχης λιγότερα. Αλλιώς η καημένη η Μαριωρή-ελληνική παιδεία, είναι καταδικασμένη να συνεχίσει τον κατήφορό της.               

Φωτοβολταϊκά: ευκαιρία ή φούσκα;

Μαζεμένοι στο Χριστουγεννιάτικο τραπέζι όλο το σόι (καμιά δεκαπενταριά νοματέοι, τόσοι τα καταφέραμε φέτος), πιάνουμε συζήτηση για την ενναλακτική ενέργεια που κερδίζει πόντους τον τελευταίο καιρό στην Ελλάδα. Πρωτίστως υποκινούμενοι από την ανάγκη για οικονομία (και κονόμα) παρά από την οικολογική μας συνείδηση, προσπαθούμε να βρούμε αν συμφέρουν τα φωτοβολταϊκά. Το σίγουρο είναι ότι υπάρχει ένα σεβαστό κόστος για την αγορά και την τοποθέτηση. Αν διαθέτεις τα χρήματα έχει καλώς. Αλλιώς παίρνεις δάνειο το οποίο περιμένεις να ξεχρεώσεις μέσω της επένδυσής σου, περιμένεις δηλαδή την απόσβεση των εξόδων είτε μέσω του μηδενισμού των λογαριασμών της ΔΕΗ, ή, ακόμα περισσότερο μέσω της πώλησης του πλεονάσματος ενέργειας που θα έχεις, σε τρίτους (στην ίδια τη ΔΕΗ για παράδειγμα). Αυτό είναι και το μεγάλο πλεονέκτημα: σίγουρα υπάρχει κέρδος εφόσον όχι μόνο παράγεις ο ίδιος την ενέργεια που χρειάζεσαι, αλλά πουλάς και αυτήν που περισσεύει. Η απόδοση αλλά και το κόστος της συντήρησης της εγκατάστασης είναι κάτι που εξαρτάται από την ποιότητα των υλικών και τέλοσπάντων είναι κάτι που το μαθαίνει κανείς  κάνοντας μια έρευνα και ρωτώντας  ειδικούς. Φυσικά ισχύει το "ό,τι πληρώνεις παίρνεις". Αυτό που δεν μπορείς να ελέγξεις όμως είναι άλλο και πρέπει να είσαι αυτό που λέμε "γάτα" για να το υπολογίσεις σωστά. Είναι η αγορά που λειτουργεί με την προσφορά και τη ζήτηση. Πώς ξέρεις ότι οι τιμές πώλησης δεν θα αλλάξουν (με τα λίγα οικονομικά που ξέρω νομίζω ότι έτσι πάει) αν η προσφορά αυξηθεί κατακόρυφα αν δηλαδή βάλουν όλοι φωτοβολταϊκά; Ή τι θα γίνει αν κάποια στιγμή η ΔΕΗ πουληθεί σε ιδιώτη; Ακόμα είναι και ο αστάθμητος παράγοντας που λέγεται γείτονας και μπορεί ανά πάσα στιγμή να ρίξει άλλον ένα όροφο στο σπίτι του και να σου κρύψει όλο τον ήλιο! Και πάνε οι προϋπολογισμοί και οι υπολογισμοί. Μπροστά σου η ελληνική κυβέρνηση θα μοιάζει με ένα τσούρμο από διάνοιες!

Γιατί κύριε Χιμένεζζζ;

Καθότι ΑΕΤτζής και μάλιστα πικραμένος (και πώς να μην είμαι) θα ξεκινήσω το ταξίδι μου στη blogόσφαιρα γράφοντας τον πόνο μου για την ομάδα μου. Θα αγνοήσω τελείως την προ Μπάγεβιτς εποχή, αφόυ τα πράγματα ήταν περίεργα τότε και μάλλον ή ο Μπάγεβιτς είχε ξεχάσει αυτά που ήξερε, ή οι παίχτες δεν τον γούσταραν και ήθελαν να τον διώξουν ή και τα δύο. Πέρνάω λοιπόν στην εποχή του Χιμένεθ. Ο οποίος στην αρχή απέδειξε νομίζω ότι οι παίχτες δεν τα είχαν καθόλου καλά με τον Μπάγεβιτς, δεν "πήγαιναν" τον πρώην προπονητή τους. Ο Χιμένεθ δούλεψε πολύ στον τομέα της ψυχολογίας, τους πώρωσε και και γι' αυτό πήραν τα δύο ντέρμπι. Απο 'κει και πέρα όμως; Η ομάδα σε κακό χάλι να ανταγωνίζεται το θέαμα της Β' και της Γ' εθνικής. Ήττες με κάτω τα χέρια από Πανιώνιο, ΠΑΟΚ, Καβάλα, Ηρακλή, από ομάδες δηλαδή που το όνομά τους δε σου δίνει την απαραίτητη πώρωση οπότε πρέπει να παίξεις επαγγελματικά για να κερδίσεις. Δηλαδή να έχεις ένα σχέδιο, να παίξεις με μυαλό και να βγάλεις στο γήπεδο αυτά που έκανες όλη τη βδομάδα στην προπόνηση. Μαζί ήρθε και ο εγκληματικός αποκλεισμός από την Ευρώπη, ευκαιρία μοναδική για να ξαναποκτήσει βάρος το  όνομα της ομάδας, μέσα στην Ελλάδα, ενάντια στους δυο μεγάλους αντιπάλους. Χρειαζόταν μια εντός έδρας ισοπαλία απέναντι σε μια αδιάφορη βαθμολογικά και με τους παίκτες της σε διακοπές ομάδα. Κι όμως δεν ήρθε. Και ποια η δικαιολογία του προπονητή για την συνολικά κακή πορεία; Δεν κάνουν οι παίκτες. Δείχνουν αδιαφορία. Και τα δύο είναι αληθή. Αλλά παρόλα αυτά δεν είναι η πρωταρχική αιτία. Δηλαδή ο κύριος Χιμένεθ δεν εξέτασε σε ποια ομάδα έρχεται; Δεν είχε δει το ρόστερ; Και πέρα από όλα αυτά, ποιος δουλεύει σε καθημερινή βάση με τους παικτες; Ποιος τους προετοιμάζει για τα ματς; Δε θα έπρεπε μέσα σε -πάνω από- δύο μήνες, ο προπονητής να έχει παρουσιάσει ένα δείγμα της δουλειάς του; Να έχει η ομάδα ένα έστω στοιχείο που να της έχει δώσει αυτός; Νομίζω πως ο Χιμένεθ βλέπει πως απειλείται το όνομά του και θέλει να αποποιηθεί όσο γίνεται περισσότερων ευθυνών. Υπάρχουν παίκτες που αξίζουν στην ομάδα και η απαξίωση τους κάνει κακό. Στο κάτω κάτω αν οι παίκτες είναι για μικρές ομάδες, ας αρχίσει να συμπεριφέρεται και η ΑΕΚ ως τέτοια. Ας παίζει σε κάθε ματς ταμπούρι με δυο αμυντικά χαφ μπροστά απ'την άμυνα, όλοι μπροστά απ'την περιοχή, και κυνήγι της αντεπίθεσης με δυο τρεις γρήγορους μπροστά. Μπορεί και να κάνει και νίκη εκτός έδρας έτσι, ή μπορεί να αποδίδει καλύτερα ποιος ξέρει. Έτσι δεν παίζουν οι μικροί κόντρα στους μεγάλους; Να βγει η χρονιά και (αν μείνει) να δούμε τη δουλειά του Χιμένεθ του χρόνου που θα κάνει αυτός όλα (ή σχεδόν) όλα τα κουμάντα.